Η δημιουργική (;) ασάφεια του ΣΕΓΑΣ

Πριν ενάμιση μήνα η Ομοσπονδία γνωστοποίησε μια σειρά εγχώριων διοργανώσεων που «θα αποτελέσουν κριτήριο για τη συγκρότηση της εθνικής, που θα συμμετάσχει στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων του Ηρακλείου (20-21/6)» σε συγκεκριμένα αγωνίσματα. 

Κατά κύριο λόγο αυτοί ήταν το Women Gala», τα «Παπαφλέσσεια», τα «Βενιζέλεια», τα «Χανιά 2015», και το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Νέων το οποίο αργότερα στα πλαίσια οικονομικών περικοπών συγχωνεύτηκε με εκείνο των Α/Γ - κι έτσι στην ημερομηνία αυτή έγιναν τα «Τοφάλεια».

Στα περισσότερα από τα αγωνίσματα των σπριντ, αλμάτων και ρίψεων υπήρχαν 2 και 3 τέτοιοι αγώνες, σε κάποια όπως και σε αυτά της αντοχής μόνο ένας (συν θεωρητικά για τους Νέους ένας ακόμα) λογικό σε κάποιες περιπτώσεις, παράλογο ίσως σε άλλες.

Η ασάφεια που βέβαια υπήρχε ήταν σε ποιο βαθμό θα είναι κριτήριο οι αγώνες. Θα είναι απλά μια καλή ένδειξη που θα έδινε σε ίσες συνθήκες κάθε φορά κάποια βασικά συμπεράσματα; Γιατί δεν ορίστηκε για κάθε αγώνισμα απλά ένας αγώνας πρόκρισης με μορφή trials –και ίσως μια επιπλέον ευκαιρία στους υψηλού επιπέδου αθλητές μας που μετέχουν σε μεγάλες διοργανώσεις στο εξωτερικό («κριτήρια ένταξης στην Εθνική Ομάδα θα αποτελούν και τα Διεθνή μίτινγκ...») και σαφώς έχουν και τον πρώτο λόγο. 

Προτιμήθηκε φαίνεται να υπάρχει μια απόφαση βάσει συνολικής εικόνας και δεδομένων, καθώς κάθε βαθμός θα μετράει στο Ηράκλειο. Οι αγώνες που έγιναν θα έδιναν στίγμα, αλλού θα καθόριζαν ουσιαστικά και αλλού θα βοηθούσαν την απόφαση –κι εκεί είναι που αρχίζουν σε κάποιες περιπτώσεις τα προβλήματα.

Έτσι φτάσαμε προφανώς στο σημείο αυτές οι- υποχρεωτικές;- αγωνιστικές παρουσίες να συνυπολογίζονται για τη λήψη της τελικής απόφασης. Και βέβαια σε τέτοιες περιπτώσεις που μπαίνει η κρίση και η λογική όπως την αντιλαμβάνεται κανείς, πέρα από το χρονόμετρο και τη μεζούρα, δημιουργεί αμφισβητήσεις. Παρότι θεωρητικά ο αρχιπροπονητής σε συνεργασία με τους Ομοσπονδιακούς προπονητές έχουν μια καλά σχηματισμένη εικόνα που επιτρέπει να επιλέξουν την καλύτερη λύση για την Εθνική Ομάδα (καθώς δεν είναι πρόκριση βάσει ορίων που είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα, ούτε σε έναν αγώνα σαφώς καθορισμένο, όπως γίνεται σε κάποιες χώρες για τις μεγάλες διοργανώσεις όπου υπάρχουν με το παραπάνω αθλητές με το όριο).

Η καλύτερη λύση βέβαια, με τον ανθρώπινο παράγοντα και κρίση, είναι κάτι που πάντα θα επιδέχεται αμφιβολίες, άλλοτε άδικα, άλλοτε δίκαια – και οι επιρροές είναι πολλές και αναπόφευκτες.

Ενώ λοιπόν στις περισσότερες επιλογές τα πράγματα ήταν μάλλον ξεκάθαρα, υπάρχουν και κάποιες ξεχωριστές. 

Μια ιδιαίτερη περίπτωση που πρέπει να τονιστεί είναι η ... έκπληξη που έγινε με τους αθλητές της σφαιροβολίας, μια πραγματικά καλή και ευπρόσδεκτη υποθήκη για το μέλλον (μην ξεχνάμε όμως και κάποια ακόμα ελπιδοφόρα παιδιά που ζουν και αγωνίζονται εδώ προσδοκούν ελληνοποίηση) αλλά όχι σίγουρα για την παρούσα εβδομάδα.

Το πρώτο αρνητικό σημείο ήταν ότι έγινε χωρίς να το γνωρίζει ο υπόλοιπος κόσμος και κυρίως οι –υπόλοιποι- Έλληνες αθλητές του αγωνίσματος. Προφανώς θα υπήρχαν λόγοι για την ομαλή εξέλιξη της διαδικασίας αλλά τα δύο παιδιά που θα έμπαιναν ως βασικοί υπό άλλες συνθήκες στην ομάδα, πώς να διαχειριστούν τώρα αυτή την κατάσταση; Και εάν για τον άνδρα θεωρήσουμε ότι η επίδοση είναι μακράν καλύτερη –με τον Μπουζιάνη βέβαια να προσπαθεί και να βελτιώνεται– και φαίνεται πως θα προσφέρει επιπλέον βαθμούς, για τη γυναίκα γιατί προτιμήθηκε με τέτοια σιγουριά, όταν φέτος δεν έχει παρουσιάσει ακόμα κάτι ιδιαίτερο και υπήρχε αθλήτρια στην Ελλάδα, η Σοφάνη, με καλύτερη επίδοση αλλά και εμπειρία;

Δύσκολη ήταν η απόφαση στα 400Μ. εμπόδια. Η Δαλάκα, που είχε αγωνιστεί αξιοπρεπέστατα και την προηγούμενη χρονιά στη διοργάνωση, στα «Βενιζέλεια» τερμάτισε πρώτη, με μικρή διαφορά μεν αλλά μπροστά από τη Θεοδώρου. Η οποία Θεοδώρου όμως έκανε μια σπουδαία κούρσα στην Πάτρα, τη μέρα που κανονικά θα έπρεπε να τρεχε στο Πανελλήνιο της κατηγορίας –κάνοντας και το όριο για το Ευρωπαϊκό Νέων- με επίδοση που απέχει αρκετά και δίνει αισιοδοξία.
(Οι αθλήτριές μας εννοείται πως δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα και καλό είναι να μην ασκηθεί πίεση πάνω τους στο να αποδείξουν οτιδήποτε -όπως και σε κάθε περίπτωση)

Στα 3.000μ. προτιμήθηκε ο Γκούρλιας. Ένας αθλητής με πολύ καλύτερο χρόνο στα πόδια του αλλά όχι την τελευταία περίοδο. Στα Χανιά όμως είχε ατυχία και έπεσε. Το τι θα έκανεΑΝ δε έπεφτε δεν το ξέρουμε, άλλοι ισχυρίζονται ότι θα κέρδιζε, άλλοι ότι θα «κάρφωνε». Τον αγώνα κέρδισε ο Μαγγίνας που θα κάνει όμως τα 5.000μ. και δεύτερος είχε τερματίσει ο Γκελαούζος.

Η περίπτωση του μήκους σαφώς και διαφέρει. Ο Γαλαζούλας μπορεί να έδειξε καλά και ετοιμοπόλεμος, αλλά όπως είναι λογικό, ο Τσάτουμας έχει πάντα το προβάδισμα όταν είναι υγιής. 

Στα στιπλ γυναικών δόθηκαν προφορικές... εγγυήσεις για την κατάσταση της Μαρίας Παρδαλού που σίγουρα είναι αξιόπιστη, σε ένα αγώνισμα όπου μάλλον δεν υπήρχε εναλλακτική καθώς oύτε η Κεφάλα έπεισε σε μια προσπάθεια τελευταίας στιγμής.

Όσο για τις σκυταλοδρομίες; Στα 4χ100μ γυναικών βαδίζουμε με τη γνωστή ισχυρή και δοκιμασμένη πεντάδα. Οι εμποδίστριες μπλέκουν λίγο την 4χ400μ γυναικών, ενώ στις σκυτάλες των ανδρών αρκετά πιο ανοικτή ήταν η υπόθεση και τα παράπονα δεν λείπουν...

Όπως και να έχει, καλή επιτυχία στην Εθνική μας ομάδα, που θέλουμε να πιστεύουμε πως συγκροτήθηκε 100% με βάση την όσο καλύτερη δυνατή συγκομιδή βαθμών - και για όσους είναι ενδεχομένως αδικημένοι να επανεμφανιστούν δυνατότεροι με αντίπαλο τον εαυτό τους και μόνο!

Fever

Πηγή: stivoz.com