Έχει παρατηρηθεί ότι οι κορυφαίοι διεθνώς αθλητές, συγκρινόμενοι με αθλητές χαμηλότερου επιπέδου, είναι γρηγορότεροι στα δεύτερα 200μ. του δρόμου των 400μ. και με μικρότερη διαφορά χρόνου κάλυψης των δύο μισών της κούρσας. Έχει επίσης βρεθεί ότι οι αθλητές παγκοσμίου κλάσης υιοθετούν μία πιο «επιθετική» στρατηγική περάσματος των 200μ., με αποτέλεσμα να εμφανίζουν μεγαλύτερη κόπωση στο τέλος, σε σύγκριση με αθλητές εθνικού ή τοπικού επιπέδου.
Η ερευνητική ομάδα του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με επικεφαλής τον Επίκουρο Καθηγητή της Προπονητικής του Κλασικού Αθλητισμού και συνεργάτη της Ομοσπονδίας κ. Πλούταρχου Σαρασλανίδη, διακρίθηκε για το άρθρο που συνέγραψε και δημοσίευσε με τίτλο: «Επίδραση της τακτικής τρεξίματος των πρώτων 200μ. στην επίδοση του δρόμου 400μ.».
Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης μελέτης αποσκοπούν στη καλύτερη κατανόηση της επίδρασης της τακτικής στο δρόμο ταχύτητας των 400μ., με απώτερο στόχο τη βελτιστοποίηση της προπόνησης και κατ’ επέκταση τη βελτίωση της επίδοσης των αθλητών.
ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ
Το κύριο εύρημα της μελέτης ήταν ότι η βέλτιστη τακτική τρεξίματος του πρώτου μισού του δρόμου των 400μ. ήταν η κάλυψη των πρώτων 200μ. με μια μέση ταχύτητα ίση με το 93% της καλύτερης επίκαιρης προσωπικής επίδοσης στο δρόμο των 200μ., 
καθώς τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η καλύτερη επίδοση στα 400μ. επιτεύχθηκε όταν η διαφορά του χρόνου κάλυψης μεταξύ του 1ου και του 2ου μισού του δρόμου των 400μ. ήταν η μικρότερη, δηλαδή χρησιμοποιώντας την τακτική με «πέρασμα» των πρώτων 200μ. με ένταση 93%. Η χρήση αυτής της τακτικής οδήγησε σε στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερη δρομική ταχύτητα στο δεύτερο μισό του δρόμου συγκριτικά με τις τακτικές περάσματος με ένταση 98% και 95%. Συμπερασματικά:
καθώς τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η καλύτερη επίδοση στα 400μ. επιτεύχθηκε όταν η διαφορά του χρόνου κάλυψης μεταξύ του 1ου και του 2ου μισού του δρόμου των 400μ. ήταν η μικρότερη, δηλαδή χρησιμοποιώντας την τακτική με «πέρασμα» των πρώτων 200μ. με ένταση 93%. Η χρήση αυτής της τακτικής οδήγησε σε στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερη δρομική ταχύτητα στο δεύτερο μισό του δρόμου συγκριτικά με τις τακτικές περάσματος με ένταση 98% και 95%. Συμπερασματικά:
» Η ένταση της προσπάθειας για την κάλυψη του πρώτου μισού του αγώνα των 400μ. θα πρέπει να συντελεί σε μια καθυστέρηση της εμφάνισης ενός υψηλού ρυθμού συγκέντρωσης γαλακτικού οξέος για όσο το δυνατόν περισσότερο στην κούρσα.
» Η πτώση της ταχύτητας στα τελευταία μέτρα σχετίζεται περισσότερο με τη μείωση του μήκους διασκελισμού παρά με τη μείωση της συχνότητας διασκελισμού.
» Θα πρέπει να εφαρμόζονται επαναλαμβανόμενα κατακόρυφα άλματα στην προπόνηση, προκειμένου να ενισχυθεί η μυϊκή σκληρότητα των κάτω άκρων έτσι ώστε να διατηρηθεί το μήκος διασκελισμού σε υψηλά επίπεδα παρά την κόπωση.
» Η πτώση της ταχύτητας στα τελευταία μέτρα σχετίζεται περισσότερο με τη μείωση του μήκους διασκελισμού παρά με τη μείωση της συχνότητας διασκελισμού.
» Θα πρέπει να εφαρμόζονται επαναλαμβανόμενα κατακόρυφα άλματα στην προπόνηση, προκειμένου να ενισχυθεί η μυϊκή σκληρότητα των κάτω άκρων έτσι ώστε να διατηρηθεί το μήκος διασκελισμού σε υψηλά επίπεδα παρά την κόπωση.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Πλούταρχος Σαρασλανίδης, (Επίκουρος καθηγητής της προπονητικής Κλασικού Αθλητισμού), Βασίλειος Πανουτσακόπουλος, Γεώργιος Τσαλής, Ευθύμης Κυπριανού, Ηρακλής Κόλλιας, (Διευθυντής Εργαστηρίου Βιοκινητικής Τ.Ε.Φ.Α.Α.-Α.Π.Θ.).
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
http://www.auth.gr/home/http://www.european-athletics.org/Σ.Ε.Γ.Α.Σ — Δημοσίευση του Άρθρου
Πηγή: http://excellence.minedu.gov.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου