ATHLETIC JUMPS
Η ώθηση-απογείωση στο επί κοντώ (Μέρος 2ο)
Η ώθηση-απογείωση στο επί κοντώ (Μέρος 2ο)
O βετεράνος παρατηρητής του επί κοντώ David Bussabarger συνεχίζει να είναι σκεπτικός σχετικά με το μοντέλο της «ελεύθερης» απογείωσης (free takeoff) του Petrov. Το ακόλουθο κείμενο έχει προσαρμοσθεί από το υπό έκδοση βιβλίο για το επί κοντώ των Bussabarger και Bruce Caldwell.Η ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ
Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ της εκτέλεσης της ώθησης-απογείωσης με ένα άκαμπτο κοντάρι από το παρελθόν και ένα σύγχρονο είναι ότι ο σύγχρονος επικοντιστής πρέπει να δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην εμπρόσθια κίνηση κατά μήκος της δράσης απογείωσης. Η κοινή λογική υπαγορεύει ότι όση περισσότερη ενέργεια ο επικοντιστής μπορεί να μεταφέρει στο κοντάρι, τόσο δυνητικά μεγαλύτερο είναι το άλμα. Αυτό δεν είναι μόνο θέμα του πόσο μεγάλη ταχύτητα μπορεί να αναπτύξει ο επικοντιστής κατά τη διάρκεια της φόρας, αλλά και πόση δύναμη προς τα μέσα μπορεί να αναπτύξει κατά τη διάρκεια της απογείωσης. ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΜΨΗΣ ΤΟΥ ΚΟΝΤΑΡΙΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΤΟΝ ΕΠΙΚΟΝΤΙΣΤΗ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΞΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΜΠΡΟΣΘΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΑΠΟΓΕΙΩΣΗΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΑΚΑΜΠΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΚΟΝΤΑΡΙΩΝ.
Γρήγορα προπονητές και αθλητές έσπευσαν να κατανοήσουν αυτό το σημείο. Για να παραθέσω τον διάσημο προπονητή Ken Doherty, συγγραφέας του διάσημου Track and Field Omnibook, "Η εμπρόσθια δράση κίνησης στην απογείωση πρέπει να ενταθεί, προκειμένου να επιτευχθεί ένα βέλτιστο λύγισμα και ως εκ τούτου προωθητική δύναμη από το κοντάρι." Παρά το γεγονός ότι αυτή η δήλωση είναι μια υπερ-απλούστευση εξακολουθεί να είναι ουσιαστικά σωστή. Κατά ειρωνικό τρόπο, σήμερα η θεωρία της ελεύθερης απογείωσης του Vitaly Petrov, ο οποίος είναι σχεδόν καθολικά αποδεκτός, ισχυρίζεται ότι ο επικοντιστής θα πρέπει να αποφεύγει την εμπρόσθια κατεύθυνση της κίνησης κατά την απογείωση.
Ωστόσο, αν κάποιος μελετήσει την τεχνική απογείωσης των ελίτ ανδρών επικοντιστών βρίσκει κανείς εξαιρετικά σπάνια παραδείγματα αθλητών που εκτελούν πραγματικά την ελεύθερη απογείωση όπως ο Petrov προτείνει ότι θα πρέπει να είναι. Ακόμη και ο Sergey Bubka ο καλύτερος μαθητής του Petrov, δεν μπορούσε να εκτελέσει την ελεύθερη απογείωση με συνέπεια. Έτσι και πάλι, έχουμε μια κατάσταση όπου η θεωρία έρχεται σε αντίθεση με τα πραγματικά αποτελέσματα.
| Τυπική ώθηση-απογείωση με άκαμπτο κοντάρι από τον Ron Morris |
Ώθηση-απογείωση με εύκαμπτο κοντάρι από τον Kjell Isaksson |
Η ώθηση-απογείωση με άκαμπτο κοντάρι χρησιμοποιεί: (1) μία έντονη κίνηση μαζέματος και ανεβάσματος που δημιουργεί περιστροφή στο κοντάρι στο ύψος των χεριών και (2) ακολουθείται από μία δράση κρεμάσματος/τόξου του σώματος που μετατρέπει την πρόσθια ορμή σε ανοδική περιστροφική ορμή. Αντίθετα, όπως αναφέραμε, οι επικοντιστές με εύκαμπτο κοντάρι κατά τη διάρκεια της ώθησης-απογείωσης πρέπει να δίνουν έμφαση στην ανάπτυξη πρόσθιας ορμής.
Αυτό σημαίνει: (1) o επικοντιστής πρέπει να δώσει έμφαση στην διατήρηση/επίτευξη μέγιστης ταχύτητας στους τελευταίους διασκελισμούς της φόρας πριν την απογείωση (2) o επικοντιστής πρέπει να δώσει έμφαση στην διατήρηση της κατακόρυφης στάσης του κορμού στους τελευταίους διασκελισμούς της φόρας (3) καθώς ο επικοντιστής απογειώνεται το βλέμμα πρέπει να είναι σταθερά μπροστά ή ελαφρώς προς τα επάνω (4) η δράση συσπείρωση-τέντωμα πρέπει να είναι αεροδυναμική ή ελαχιστοποιημένη και η δράση του τεντώματος να γίνεται εμπρός & άνω (και όχι μόνο προς τα επάνω) για τη διατήρηση της πρόσθιας ορμής (5) o επικοντιστής κατά την ώθηση-απογείωση πρέπει να ελέγχει τη θέση των ισχίων και να μην τα αφήνει να περιστραφούν πριν από τους ώμους (6) o επικοντιστής κατά την ώθηση-απογείωση πρέπει να δίνει έμφαση στο πέρασμα του κορμού/κέντρου μάζας σώματος εμπρός επιτρέποντάς του να χρησιμοποιήσει το σωματικό του βάρος για να αυξήσει την δύναμη της ώθησης (7) η συνολική δράση της ώθησης-απογείωσης θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο συνεχής στην εκτέλεσή της.
Ο John Pennel ήταν ο πρώτος επικοντιστής εύκαμπτων κονταριών που κατά τη διάρκεια της απογείωσης διατηρούσε τη κίνηση του γονάτου του ποδιού αιώρησης προς τα επάνω. Σήμερα η πλειοψηφία των ελίτ επικοντιστών χρησιμοποιούν αυτή την τεχνική. Το πιο σημαντικό της πλεονέκτημα είναι ότι ενοποιεί τη δράση της ώθησης-απογείωσης και προάγει μια συνεχή πρόσθια κίνηση κατά τη διάρκεια της απογείωσης. Κάποιοι επικοντιστές όπως ο κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ Renaud Lavillenie, ακόμη χρησιμοποιούν μια παραλλαγή της απογείωσης δύο φάσεων του άκαμπτου κονταριού. Όμως η συνολική κίνηση της ώθησης-απογείωσης είναι πιο συνεχής και η κατεύθυνση της κίνησης πιο εμπρόσθια σε σχέση με την τεχνική του άκαμπτου κονταριού.
Τελικά υπάρχουν διάφορες παραλλαγές της ώθησης-απογείωσης με εύκαμπτο κοντάρι που εντάσσονται μεταξύ των δύο τρόπων απογείωσης. Υπάρχουν και πολλές εμφανείς παραλλαγές στη δράση και θέση του κάτω χεριού κατά την ώθηση-απογείωση (συμπεριλαμβανομένων των διαφορών στο εύρος λαβής των χεριών). Στο ένα άκρο συναντούμε ελίτ επικοντιστές που πιέζουν το κάτω χέρι προς τα έξω ή προς τα επάνω και το κρατούν πλήρως τεντωμένο κατά τη διάρκεια της ώθησης-απογείωσης. Αυτό όταν συνδυάζεται με μεγάλο εύρος λαβής μεγιστοποιεί τη δράση προς το κοντάρι διευκολύνοντας το λύγισμα σκληρότερων κονταριών. Στο άλλο άκρο μερικοί ελίτ επικοντιστές κατά τη διάρκεια της ώθησης-απογείωσης χρησιμοποιούν ελάχιστη πίεση/έκταση του κάτω χεριού προ το κοντάρι. Πάλι όμως υπάρχουν αρκετές παραλλαγές της δράσης και θέσης του κάτω χεριού που εντάσσονται μεταξύ των δύο ακραίων τεχνικών.
Shawn Barber (Καναδάς). Προσπάθεια στα 6.00 μέτρα το 2016. Σημειώστε ότι ο Barber είναι ο επικοντιστής των 6 μέτρων με την υψηλότερη λαβή (17’4''€/5,30 μέτρα). Επίσης παρατηρείστε την «μέσα/under» ώθηση-απογείωση.
Περιοδικό TRACK COACH ” Τεύχος 6881
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου