«Έκρηξη» Μπανιώτη για τον σχεδιασμό

Ο Κώστας Μπανιώτης είναι κατά γενική ομολογία ένας από τους αδικημένους του σχεδιασμού του ΣΕΓΑΣ για το 2016. Ο πρωταθλητής του ύψους, ο οποίος κατάφερε να μπει στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος στο Πεκίνο και έχοντας εξασφαλίσει τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, για τον ΣΕΓΑΣ είναι αθλητής Β” κατηγορίας αφού σε αυτήν την κατηγορία του σχεδιασμού τον συμπεριέλαβαν οι διοικούντες της ομοσπονδίας, προκαλώντας την απογοήτευση του. Το Sportsfeed που τοποθετήθηκε επί του θέματος απο την πρώτη στιγμή, δημοσιεύει αυτούσια την επιστολή του Κώστα Μπανιώτη, η οποία είναι άκρως αποκαλυπτική και θα προκαλέσεις αναταράξεις στα εσωτερικά του ΣΕΓΑΣ.

«Θεσσαλονίκη 22/10/2015,

Στις 21 Οκτωβρίου 2015 δημοσιεύτηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του ΣΕΓΑΣ ο σχεδιασμός για το αγωνιστικό έτος 2015 – 2016 που αποτελεί μια Ολυμπιακή χρονιά και εμπεριέχει ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου καθώς επίσης και ένα Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου. Στο σχεδιασμό αυτόν τοποθετήθηκα στην ΄Β κατηγορία. Το μόνο τιμητικό είναι ότι βρίσκομαι στην ίδια κατηγορία μαζί με αθλητές που θαυμάζω και εκτιμώ απεριόριστα. Επίσης το μόνο σίγουρο είναι ότι ο σχεδιασμός της ομοσπονδίας είναι “πρωτότυπος΄.

Είμαστε η ομοσπονδία που τον παγκόσμιο πρωταθλητή του 2014, ο οποίος βελτιώθηκε κάνοντας ατομικό ρεκόρ το 2015 (και πανελλήνιο ρεκόρ) κυνηγώντας μέχρι τέλους το διαμάντι του Diamond League, τον στηρίζουμε δυναμικά για να διεκδικήσει ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο με το να τον ρίχνουμε κατηγορία.

Είμαστε η ομοσπονδία που τον δευτεραθλητή Ευρώπης του 2014, ο οποίος έχασε το μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2015 στο τελευταίο άλμα και τραυματίστηκε στον ανοικτό στίβο, του απαλύνουμε τον πόνο, τον αγκαλιάζουμε και τον στηρίζουμε ίσως στην τελευταία του αγωνιστική χρονιά με το να τον ρίχνουμε κατηγορία.

Είμαστε η ομοσπονδία που τον 5ο καλύτερο εμποδιστή της Ευρώπης, ο οποίος έκανε πανελλήνιο ρεκόρ στον ανοιχτό στίβο, του λέμε συγχαρητήρια και μπράβο που βγήκε 5ος στην Ευρώπη στον κλειστό στίβο χωρίς να έχει καν κλειστό γήπεδο εκεί που προπονείται με το να του λέμε ότι είναι αθλητής ΄Β κατηγορίας.

Είμαστε η ομοσπονδία που τον 1 από τους 2 φιναλίστ της χώρας στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ενώ τον είχαμε στην κατηγορία στήριξης χωρίς να του παρέχουμε τίποτα και ενώ τον σύραμε σε μια πειθαρχική διαδικασία διάρκειας 18 μηνών λόγω δικών μας αδυναμιών και ανασφαλειών, του ζητάμε συγγνώμη γι αυτό το οποίο αδίκως τράβηξε αξιολογώντας ως άθλο το ότι κατάφερε να μπει στους κορυφαίους του κόσμου, με την τοποθέτηση του στη ΄Β κατηγορία.

Όλοι ομολογούν ότι πρόκειται για έναν προβληματικό και ελλειμματικό σχεδιασμό. Ακόμη και τα άτομα που τον συνέταξαν. Ως επί τον πλείστον η ΕΠΥΑ αποτελείται από προπονητές. Οι περισσότεροι είναι ακόμη εν ενεργεία προπονητές. Και ρωτώ, σαν προπονητές συμφωνείται με αυτόν τον σχεδιασμό; Ο 4ος στην Ευρώπη είναι εν δυνάμει μεταλλιούχος ή αθλητής ΄Β κατηγορίας; Το 5.91μ. μπορεί να φέρει μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες ή είναι δευτεροκλασάτη επίδοση; Είναι άθλος να είσαι στους καλύτερους εμποδιστές της Ευρώπης ή όχι; Είναι άθλος ένας αθλητής χωρίς καμία στήριξη να είναι στους καλύτερους άλτες του κόσμου ή όχι;

Αυτό το πράγμα δεν είναι σχεδιασμός. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για το πώς ο 4ος θα γίνει 3ος, πώς το 5.91μ. θα γίνει 6.00μ., πως το 13.30 θα γίνει 13.20 πως το 2.31μ. θα γίνει 2.35μ. Αντιθέτως δημιουργούνται πολλές προϋποθέσεις για να γίνει ο 4ος 14ος, το 5.91μ. 5.70μ., το 13.30 13.60 και το 2.31μ. 2.20μ. Πάλι το βάρος πέφτει στους αθλητές και τους προπονητές για να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά μόνοι τους. Και αυτό είναι στο όριο του αντιαθλητικού. Γιατί υπονομεύεται και δυσφημείται το άθλημα. Την ίδια στιγμή που σε άλλα αθλήματα πανηγυρίζουν την πρόκριση σε μια διεθνή διοργάνωση, στο δικό μας άθλημα απαξιώνεται η συμμετοχή σε τελικό και η διεκδίκηση ενός μεταλλίου σε μια διεθνή διοργάνωση. Τι προσλαμβάνει λοιπόν ένα νέο παιδί που ασχολείται με τον κλασικό αθλητισμό θυσιάζοντας πολλά και στερούμενο προσωπικής ζωής προκειμένου να εκπροσωπήσει επάξια τη χώρα του; Ότι και να πηδήξει 5.91μ., 8.66μ. και 2.34μ. δεν είναι αρκετά καλό; Ότι και να βγει 4ο και 5ο στην Ευρώπη δεν είναι αρκετά καλό; Ότι μπορεί να είσαι στους κορυφαίους του κόσμου αλλά για τη χώρα σου δεν είσαι κορυφαίος; Έτσι διαδίδεται το άθλημα; Έτσι καταξιωνόμαστε μέσα στην κοινωνία και γινόμαστε πρότυπα για τα παιδιά;

Αυτό το πράγμα δεν είναι σχεδιασμός γιατί και ένας στατιστικολόγος δεν θα έκανε κάτι διαφορετικό. Σε λίγο καιρό θα ζητηθεί η στήριξη της Πολιτείας για τη δύσκολη χρονιά που έρχεται. Πως ο υφυπουργός αθλητισμού θα εκτιμήσει την προσπάθεια και τα αποτελέσματα των αθλητών και των προπονητών από την στιγμή που δεν εκτιμώνται από την ίδια την ομοσπονδία; Αν δεν μπορούμε να δώσουμε στους αθλητές και τους προπονητές τη θέση που τους αρμόζει, δεν μπορούμε να ζητάμε από την πολιτεία να δώσει την πρέπουσα κοινωνικά θέση στον αθλητισμό.

Αδυνατώ να κατανοήσω αυτή την τυπολατρία. Σε μια χώρα και κοινωνία που κάθε μέρα αλλάζει, υπάρχει μια άρνηση να προσαρμόσουμε τον αθλητισμό στα τωρινά δεδομένα και να δημιουργήσουμε ένα όραμα για το αύριο. Είναι ίδια η Ελλάδα τώρα με το 2013 που δημιουργήθηκε αυτός ο σχεδιασμός; Έχουν γίνει 4 εκλογικές αναμετρήσεις, ήρθε ένα νέο μνημόνιο αλλά ο σχεδιασμός έμεινε ακλόνητος. Και μην μπερδευόμαστε, ανθρώπινα μυαλά τον εμπνεύστηκαν. Δεν κατέβηκε από το όρος Σινά. Και λάθη έχει και αδυναμίες. Όπως εμείς και οι προπονητές μας κρινόμαστε χειμώνα καλοκαίρι έτσι πρέπει να κρίνονται όλοι. Δεν είναι κακό να κάνεις λάθη αλλά οφείλεις να τα παραδέχεσαι και να τα διορθώνεις. Δεν γίνεται να διορθώνεις το λάθος με λάθος και ούτε να προσπαθείς να προσαρμόσεις το σωστό στο λάθος. Γιατί αγγίζει τα όρια του προσβλητικού να υπονοηθεί ότι θα είσαι στη ΄Β κατηγορία και θα παίρνεις τα λεφτά της Ά. Γιατί δεν είναι θέμα τα χρήματα. Είναι ηθικό το θέμα και είναι σημαντικό. Κανείς δεν προσδοκά σε υψηλά κέρδη ασχολούμενος με τον κλασσικό αθλητισμό αλλά οι αγώνες και οι κόποι μας οφείλετε και πρέπει να αναγνωρίζονται και να τους δίνετε τη θέση που τους αρμόζουν. Γιατί δίνουμε τα νιάτα μας και την ψυχή μας υπηρετώντας τα ιδανικά μας και τις αξίες της χώρας που γέννησε τον αθλητισμό και τον μεταλαμπάδευσε σε όλο τον κόσμος ως ύψιστη πνευματική και πολιτιστική αξία. Και αυτό θα πρέπει να είναι σεβαστό. Είτε αρέσει είτε όχι προσφέραμε, προσφέρουμε και θα συνεχίσουμε να προσφέρουμε στον αθλητισμό. Αρκεί μια απλή αναδρομή στο παρελθόν, σεβόμενος και εκτιμώντας πάντα τις προσπάθειες και τις θυσίες όλων των αθλητών, για να δούμε που ήταν το επί κοντώ πριν τον Κώστα Φιλιππίδη, το άλμα εις μήκος πριν το Λούη Τσάτουμα, τα 110μ. εμπόδια πριν τον Κώστα Δουβαλίδη και το άλμα εις ύψος πριν τον Κώστα Μπάνιωτη και τι άνεμος εξέλιξης ήρθε στα αγωνίσματα αυτά.

Όσον αφορά την δική μου υπόθεση δεν έχω μιλήσει καθόλου μέχρι τώρα. Αρχίζω να αντιλαμβάνομαι ότι αυτό εκλαμβάνεται ως αδυναμία, αλλά να θεωρηθεί δεδομένο ότι προέρχεται από το σεβασμό που τρέφω για τις αξίες που υπηρετώ, την καλή πίστη που δείχνω γενικότερα και το γεγονός ότι θέλω να λειτουργώ πρώτιστα μέσα στο θεσμικό πλαίσιο. Πρέπει να γίνει σαφές ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της η IAAF επενέβη για να αρθεί η προσωρινή διαθεσιμότητα που μου είχε επιβληθεί από την ομοσπονδία επικαλούμενη και υπενθυμίζοντας το δίκαιο μου και για πρώτη φορά ήταν απολύτως σύμφωνη με την αθωωτική απόφαση που πάρθηκε κάτι που πέρασε τελείως απαρατήρητο. Γι αυτό θέλω να ευχαριστήσω δημόσια το Doping Review Board και το νομικό τμήμα της IAAF για την ευγενική, αμερόληπτη και επαγγελματική συμπεριφορά που έδειξαν προς το πρόσωπο μου, καθώς επίσης και την προστασία που μου προσέφεραν όταν άνθρωποι του χώρου επιχείρησαν την αθλητική μου εξόντωση χρησιμοποιώντας βρώμικα μέσα και χυδαίες πρακτικές. Ακόμη θέλω να ευχαριστήσω τον πρόεδρο του ΣΕΓΑΣ κ. Κώστα Παναγόπουλο για το προσωπικό του ενδιαφέρον, την εμπιστοσύνη και τη βοήθεια του προς τη δίκαιη επίλυση αυτού του ζητήματος. Τέλος και σημαντικότερο, θέλω να ευχαριστήσω τον Θανάση Ζερμπίλη που είναι ο λόγος που εγώ και ο προπονητής μου βρισκόμαστε ακόμη στο χώρο, σηκώνοντας όλο το βάρος της υπεράσπισης του δίκαιου μου όταν εμείς είχαμε λυγίσει και πίστεψε μέχρι τέλος την αθωότητα μου δίνοντας μας ταυτόχρονα δύναμη για να συνεχίσουμε. Ακόμη θέλω να ευχαριστήσω τον δικηγόρο μου κ. Γρηγόρη Ιωαννίδη που με το κύρος και την νομική του αυθεντία με εκπροσώπησε επάξια συμβάλλοντας τα μέγιστα στη δίκαιη κατάληξη της υπόθεσης μου και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που με τίμα με την ανθρωπιά, τις γνώσεις και τη φιλία του. Αν και είναι ένας από τους κορυφαίους νομικούς του κόσμου, εγώ γνώρισα έναν απλό, δίκαιο, αυθεντικό και πάνω από όλα άνθρωπο και γνήσιο Έλληνα.

Κλείνοντας αυτός ο σχεδιασμός μου θύμισε κάτι που είχε ειπωθεί από τωρινό μέλος της ΕΠΥΑ το 2011, 2.32μ. ο ένας, 2.32μ. και ο άλλος. Ποια η διαφορά…”. Τέσσερα χρόνια μετά, το ένα 2.32μ. πικραμένο άλλαξε χώρα και το άλλο 2.32μ. απομονωμένο στη Θεσσαλονίκη συντάσσει την παρούσα επιστολή…
Κώστας Μπανιώτης».

Πηγή: sportsfeed.gr