Κατ”
αρχάς χαίρομαι ιδιαίτερα που βλέπω ένα αθλητικό σάϊτ όπως το Sportsfeed
και νεότεροι συνάδελφοι να ασχολούνται και με γενικότερα -ασφαλώς
σοβαρά- θέματα που γεννά ο αθλητισμός, όπως η ψυχολογική τους κατάσταση
μετά το όνειρο των Ολυμπιακών και όχι μόνο με αγώνες, προπονήσεις ή
παράπονα…
του Γιάννη Μαμουζέλου
Δημοσιογράφος, μέλος ΔΣ ΣΕΓΑΣ
Δεν είμαι ειδικός επιστήμονας για να πω αν αυτό που βιώνουν ειδικά μετά τους Ολυμπιακούς (είτε έχουν πετύχει τους στόχους είτε όχι…) οι αθλητές διαφόρων αθλημάτων έχει πράγματι τα χαρακτηριστικά που οι ψυχίατροι ή ψυχολόγοι ονομάζουν κατάθλιψη. Πιθανόν να είναι μια άλλη κατάσταση, ασφαλώς καθόλου εύκολη και ευχάριστη, ένα «κενό στόχων» σε προσωπικό και αθλητικό επίπεδο.
Το άρθρο όμως δίνει την ευκαιρία να σκεφθούμε πόσο σημαντικό είναι οι αθλητές υψηλού επιπέδου (πρωτίστως) αλλά και όλοι όσοι ασχολούνται συστηματικά με τα σπορ να μάθουν όχι μόνο να προετοιμάζουν τον εαυτό τους για μια αγωνιστική αποτυχία ή και τραυματισμό, αλλά κυρίως για τη ζωή τους μετά το τέλος της καριέρας τους στους αγωνιστικούς χώρους.
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο γίνεται λόγος γι” αυτό και κυρίως για τη λεγόμενη «διπλή καριέρα» (dual career), δηλ. την απόκτηση εκπαίδευσης, γνώσεων και δεξιοτήτων που θα μπορεί να αξιοποιήσει ο αθλητής σε ένα επαγγελματικό πεδίο, ώστε να μη νιώσει ότι δεν έχει τίποτα να κάνει γιατί δεν έχει κανένα εφόδιο, ότι δεν ξέρει πώς θα ζήσει γιατί ξέρει καλά μόνο το άθλημά του ή ότι πρέπει να φάει τα λεφτά του (αν τυχόν ήταν επαγγελματίας και έχει τραπεζικές καταθέσεις) γυρίζοντας άσκοπα όλη μέρα!
Είναι γνωστό ότι και στο NBA ή στην NFL αλλά και στο ποδόσφαιρο έχουν διαπιστωθεί κρούσματα κατάθλιψης ή άλλων δυσμενών ψυχικών καταταστάσεων από σταρ αθλητές που κανείς δεν μπορεί να πιστέψει (και να εξηγήσει με τον κοινό νου) για πιο λόγο φτάνουν εκεί, όταν ίσως έχουν «όλα τα καλά του κόσμου».
Η συζήτηση έχει ανοίξει τελευταία και στην Ελλάδα, με τον σύνδεσμο των βολεϊμπολιστών (ΠΑΣΑΠ) να έχει κάνει αρκετές κινήσεις με την καθοδήγηση του καθηγητή του ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής Δημήτρη Γαργαλιάνου, ο οποίος παρότρυνε και τον ΣΕΓΑΣ να πάρει πρωτοβουλίες.
Βασικό τμήμα αυτών για την ομοσπονδία του στίβου είναι η εξασφάλιση υποτροφιών από αναγνωρισμένα και αξιόπιστα ΙΕΚ (για τρίτη χρονιά εφέτος) για αθλητές και αθλήτριες που θέλουν να φοιτήσουν και να αποκτήσουν γνώσεις και επαγγελματικά εφόδια σε όποιον τομέα επιθυμούν μέσα σε ευρύ κύκλο ειδικοτήτων!
Είναι η έμμεση βοήθεια σε νέα παιδιά να σκεφτούν και τη ζωή τους μετά τα στάδια, να αρχίσουν να σκέφτονται με ωριμότητα τις στιγμές που δεν θα υπάρχει η χαρά, η εκτόνωση, τα συναισθήματα των αγώνων, το χειροκρότημα των επιτυχιών και η δημοσιότητα αλλά η κοινωνία και οι ανάγκες της καθημερινότητας, που δεν αναγνωρίζουν στο διηνεκές το αθλητικό παρελθόν και τις διακρίσεις για να εξασφαλίζονται οι ανάγκες μιας φυσιολογικής και αξιοπρεπούς ζωής.
Από τα παραπάνω γίνεται νομίζω αντιληπτό ότι και το κράτος αλλά και οι αθλητικές ομοσπονδίες και οι παράγοντες και οι προπονητές οφείλουν με όποιο τρόπο μπορούν να προβληματίζονται για αυτά τα θέματα και να καθοδηγούν σωστά τους αθλητές και αθλήτριες κάθε επιπέδου. Γιατί, μη ξεχνάμε, οι αθλητές, αθλήτριες συχνά λόγω των ειδικών συνθηκών πίεσης, συναισθημάτων, ειδικού περιβάλλοντος κ.α. δεν ωριμάζουν ή δεν διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους αντίστοιχα με τους άλλους νέους της ηλικίας τους, αλλά μπορεί να φτάνουν στα 30 ή και παραπάνω σε ένα πολύ διαφορετικό καθεστώς σκέψεων, προβληματισμών, αντιμετώπισης αναγκών κ.α ζητημάτων. Κάποτε, πριν την κρίση, ή σε άλλες χώρες να ένιωθαν «προστατευμένοι ή ασφαλείς» για την έως τότε ζωή τους, να ήξεραν ότι περιμένει ένας διορισμός κ.λπ.
Τώρα αυτά έχουν ελαχιστοποιηθεί ή καταργηθεί και μένει μόνο η προετοιμασία (Ακόμη και για τους άσους του επαγγελματικού ποδοσφαίρου ή μπάσκετ κ.α.) για μια καριέρα μετά τον αθλητισμό…
Τέλος αξίζει να αναφέρω πόσο σημαντική είναι η ψυχολογική προετοιμασία γενικά για όσους κάνουν αθλητισμό απαιτήσεων ότι ακόμη και η συμμετοχή σε έναν μαραθώνιο για απόλαυση και αθληση την έχει ανάγκη! Όσοι σκοπεύουν να μετάσχουν στις 8 Νοεμβρίου στον αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας ας μπουν στην ιστοσελίδα του ΣΕΓΑΣ κι ας διαβάσουν το πολύ χρήσιμο άρθρο της ψυχολόγου και πρώην πρωταθλήτριας των σπριντ Φρόσως Πατσού.
του Γιάννη Μαμουζέλου
Δημοσιογράφος, μέλος ΔΣ ΣΕΓΑΣ
Δεν είμαι ειδικός επιστήμονας για να πω αν αυτό που βιώνουν ειδικά μετά τους Ολυμπιακούς (είτε έχουν πετύχει τους στόχους είτε όχι…) οι αθλητές διαφόρων αθλημάτων έχει πράγματι τα χαρακτηριστικά που οι ψυχίατροι ή ψυχολόγοι ονομάζουν κατάθλιψη. Πιθανόν να είναι μια άλλη κατάσταση, ασφαλώς καθόλου εύκολη και ευχάριστη, ένα «κενό στόχων» σε προσωπικό και αθλητικό επίπεδο.
Το άρθρο όμως δίνει την ευκαιρία να σκεφθούμε πόσο σημαντικό είναι οι αθλητές υψηλού επιπέδου (πρωτίστως) αλλά και όλοι όσοι ασχολούνται συστηματικά με τα σπορ να μάθουν όχι μόνο να προετοιμάζουν τον εαυτό τους για μια αγωνιστική αποτυχία ή και τραυματισμό, αλλά κυρίως για τη ζωή τους μετά το τέλος της καριέρας τους στους αγωνιστικούς χώρους.
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο γίνεται λόγος γι” αυτό και κυρίως για τη λεγόμενη «διπλή καριέρα» (dual career), δηλ. την απόκτηση εκπαίδευσης, γνώσεων και δεξιοτήτων που θα μπορεί να αξιοποιήσει ο αθλητής σε ένα επαγγελματικό πεδίο, ώστε να μη νιώσει ότι δεν έχει τίποτα να κάνει γιατί δεν έχει κανένα εφόδιο, ότι δεν ξέρει πώς θα ζήσει γιατί ξέρει καλά μόνο το άθλημά του ή ότι πρέπει να φάει τα λεφτά του (αν τυχόν ήταν επαγγελματίας και έχει τραπεζικές καταθέσεις) γυρίζοντας άσκοπα όλη μέρα!
Είναι γνωστό ότι και στο NBA ή στην NFL αλλά και στο ποδόσφαιρο έχουν διαπιστωθεί κρούσματα κατάθλιψης ή άλλων δυσμενών ψυχικών καταταστάσεων από σταρ αθλητές που κανείς δεν μπορεί να πιστέψει (και να εξηγήσει με τον κοινό νου) για πιο λόγο φτάνουν εκεί, όταν ίσως έχουν «όλα τα καλά του κόσμου».
Η συζήτηση έχει ανοίξει τελευταία και στην Ελλάδα, με τον σύνδεσμο των βολεϊμπολιστών (ΠΑΣΑΠ) να έχει κάνει αρκετές κινήσεις με την καθοδήγηση του καθηγητή του ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής Δημήτρη Γαργαλιάνου, ο οποίος παρότρυνε και τον ΣΕΓΑΣ να πάρει πρωτοβουλίες.
Βασικό τμήμα αυτών για την ομοσπονδία του στίβου είναι η εξασφάλιση υποτροφιών από αναγνωρισμένα και αξιόπιστα ΙΕΚ (για τρίτη χρονιά εφέτος) για αθλητές και αθλήτριες που θέλουν να φοιτήσουν και να αποκτήσουν γνώσεις και επαγγελματικά εφόδια σε όποιον τομέα επιθυμούν μέσα σε ευρύ κύκλο ειδικοτήτων!
Είναι η έμμεση βοήθεια σε νέα παιδιά να σκεφτούν και τη ζωή τους μετά τα στάδια, να αρχίσουν να σκέφτονται με ωριμότητα τις στιγμές που δεν θα υπάρχει η χαρά, η εκτόνωση, τα συναισθήματα των αγώνων, το χειροκρότημα των επιτυχιών και η δημοσιότητα αλλά η κοινωνία και οι ανάγκες της καθημερινότητας, που δεν αναγνωρίζουν στο διηνεκές το αθλητικό παρελθόν και τις διακρίσεις για να εξασφαλίζονται οι ανάγκες μιας φυσιολογικής και αξιοπρεπούς ζωής.
Από τα παραπάνω γίνεται νομίζω αντιληπτό ότι και το κράτος αλλά και οι αθλητικές ομοσπονδίες και οι παράγοντες και οι προπονητές οφείλουν με όποιο τρόπο μπορούν να προβληματίζονται για αυτά τα θέματα και να καθοδηγούν σωστά τους αθλητές και αθλήτριες κάθε επιπέδου. Γιατί, μη ξεχνάμε, οι αθλητές, αθλήτριες συχνά λόγω των ειδικών συνθηκών πίεσης, συναισθημάτων, ειδικού περιβάλλοντος κ.α. δεν ωριμάζουν ή δεν διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους αντίστοιχα με τους άλλους νέους της ηλικίας τους, αλλά μπορεί να φτάνουν στα 30 ή και παραπάνω σε ένα πολύ διαφορετικό καθεστώς σκέψεων, προβληματισμών, αντιμετώπισης αναγκών κ.α ζητημάτων. Κάποτε, πριν την κρίση, ή σε άλλες χώρες να ένιωθαν «προστατευμένοι ή ασφαλείς» για την έως τότε ζωή τους, να ήξεραν ότι περιμένει ένας διορισμός κ.λπ.
Τώρα αυτά έχουν ελαχιστοποιηθεί ή καταργηθεί και μένει μόνο η προετοιμασία (Ακόμη και για τους άσους του επαγγελματικού ποδοσφαίρου ή μπάσκετ κ.α.) για μια καριέρα μετά τον αθλητισμό…
Τέλος αξίζει να αναφέρω πόσο σημαντική είναι η ψυχολογική προετοιμασία γενικά για όσους κάνουν αθλητισμό απαιτήσεων ότι ακόμη και η συμμετοχή σε έναν μαραθώνιο για απόλαυση και αθληση την έχει ανάγκη! Όσοι σκοπεύουν να μετάσχουν στις 8 Νοεμβρίου στον αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας ας μπουν στην ιστοσελίδα του ΣΕΓΑΣ κι ας διαβάσουν το πολύ χρήσιμο άρθρο της ψυχολόγου και πρώην πρωταθλήτριας των σπριντ Φρόσως Πατσού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου